Bosboom-Toussaint

Anna Louisa Geertruida Bosboom-Toussaint Anna Louisa Geertruida Bosboom-Toussaint werd geboren op 16-9-1812 te Den Haag. Ze word gezien als één van de beste auteurs van de 19e eeuw. Ze was dochter van Hendrik Toussaint, apotheker en Cornelia Magdalena Cicilia Roquette. Na een mislukte verloving met Reinier Bakhuizen van den Brink, trouwde ze met kunstschilder Johannes Bosboom. Het huwelijk bleef kinderloos. Bosboom-Toussaint groeide op in een weinig harmonieus gezin dat steeds financiële moeilijkheden heeft gekend. Met haar vader kon ze het goed vinden. Hij bracht haar de liefde voor literatuur bij en met hem las ze Vondel, Hooft en Huygens. Met haar moeder had ze echter een slechte verhouding mee. Na de geboorte van haar broertje, werd hun band zo slecht dat ze bij haar grootmoeder en tantes in Harlingen werd ondergebracht. Daar kreeg ze als lectuur veel zedelijke verhalen voorgeschoteld. Later schreef ze over deze leeservaringen: 'ik slikte ze als medicijnen die walgelijk zoet zijn. Toen kreeg men medelijden en gaf mij romans van Walter Scott.' Bosboom-Toussaint was aanvankelijk niet van plan om auteur te worden. Ze wilde namelijk haar brood verdienen met het vertalen van Franse, Engels en Duitse literatuur. De Friese uitgever Suringar adviseerde haar echter om zelf te gaan schrijven. Hieruit resulteerde in 1937 haar debuutroman: 'Almagro'. In 'De Gids' werd een waarderende recensie over geschreven door Potgieter. Al gauw werd ze een bekend auteur, ze kreeg opdrachten voor literair werk en werd opgenomen in literaire kringen. Geertruida schreef voornamelijk historische romans. Conrad Busken, Huet, de letterkundige en Gids-redacteur met wie Geertruida goed bevriend was geraakt, was echter erg kritisch over het genre 'historische-romand' en leverde ook op haar werk kritiek, kritiek die Geertruida rechtvaardig vond. Misschien kwam het door deze kritiek dat Bosboom-Toussaint daarna enkele min of meer contemporaine romans ging schrijven. Ook was dit voornamelijk uit gemakzucht, omdat er geen studie aan te pas hoefde te komen, wat bij historische romans wel het geval is. Hieruit verschenen de boeken 'Majoor Frans' en 'Langs een omweg.' Vooral het boek 'Majoor-Frans' word vaak in verband gebracht met de voorzichtig opkomende vrouwenemancipatie in die periode. Bosboom-Toussaint moest hier echter niks van weten. In deze romans gaf ze haar kijk op de man-vrouw verhouding. Die bevatte een sterk gekleurd traditioneel-christelijke visie: vrouwen hebben voor een taak in het gezin, dienen zich niet op de voorgrond te dringen en moeten zich door hun echtgenoten laten leiden. Zo word de onaangepast Majoor Frans getemd door haar aanstaande echtgenoot en moet in 'Langs een omweg' Regine vergiffenis vragen aan haar geliefde vanwege het wantrouwen dat ze jegens hem koesterde, hoewel hij dat nota bene zelf door zijn gedrag had uitgelokt. Hoewel de vrouwelijke personages vooral edelmoedige, sterke, dappere en opvallende karaktervolle vrouwen zijn, krijgen mannen steeds de leidende rol. Vanuit dat perspectief is het begrlijk dat de vrouwenemancipatie bij haar weinig symphatie wekte, hoewel ze als zelfstandig werkende vrouw zelf zo geëmancipeerd was als het maar kon zijn.